ความเงียบให้ชีวิต

Posted May 6th, 2010 by e-Daiyah

โลกมีอายุนานเท่าใดแล้ว ใครรู้บ้าง? บางสิ่งบางอย่างในโลกใช่จำเป็นว่าเราต้องรู้เสมอไป โลกของแต่ละคนมีอายุเท่าชีวิตของคนผู้นั้น ก่อนการมีชีวิตและหลังจากความตายเรียกไม่ได้ว่าเป็นชีวิตโลก

ชีวิตโลกนั้นแสนสั้น กระนั้นก็เต็มไปด้วยสีสันและแสงเสียง เป็นวัฒนธรรม อารยธรรม หรือจะเรียกอะไรก็แล้วแต่ สำคัญคือมนุษย์เป็นผู้รังสรรค์มันขึ้น เพื่อเพิ่มความวุ่นวายให้กับชีวิต

เพราะไม่มีมนุษย์ผู้ใดที่ชอบความว่างเปล่า เพราะเวลาทุกวินาทีมีการเคลื่อนไหว ชีวิตจึงต้องหาอะไรมารองรับความไม่ว่างและการไม่หยุดนิ่งของลมหายใจ นาทีแรกที่เกิด มนุษย์รู้จักการร้องไห้ เป็นธรรมชาติของการดิ้นรนชนิดหนึ่ง

โลกนี้สอนให้เราต้องขวนขวายและค้นหา เพื่อสิ่งใดหรือ … เพื่อเพิ่มความวุ่นวาย ความเรื่องมาก ความเหนื่อย การต้องคิดให้หนักสมอง ฯลฯ ให้สูงขึ้นอีกระดับหนึ่งกระมัง

ตั้งแต่เช้าขึ้นมา มนุษย์ตื่นขึ้นมาพร้อมการเตรียมตัวที่จะออกไปแข่งขัน เร่งฝีเท้าเพื่อฉกฉวยโอกาสของแต่ละคนให้ได้เยอะที่สุดเท่าที่มือและเท้าสามารถหยิบหาได้

ชีวิตที่ไม่ยอมหยุด เสมือนศาสตร์ที่แตกย่อยเป็นสาขาไปอีกหลายแขนง กลายเป็นว่าทำงานไม่ยอมหยุด คิดไม่หยุด ดูไม่หยุด ฟังไม่หยุด ที่ร้ายที่สุดคือพูดไม่หยุดและอีกหลายๆ อย่างที่ยังไม่ยอมหยุด คงรอที่จะหยุดเมื่อถึงคราวหนึ่ง หรืออาจจะต้องหยุดแบบสะดุดกระทันหันเมื่อคราวนั้นมาถึง

ไม่เป็นสิ่งที่ผิดถ้าเราจะไม่หยุดทำ ถ้าสิ่งที่เราทำเป็นสิ่งที่ดี กลับเป็นซึ่งคุณค่าของคนผู้หนึ่งถ้าเขารู้จักทำและไม่หยุดทำเพื่อคุณประโยชน์ของมวลชน เพียงแต่หากการไม่หยุดเป็นผลไม่ดี ก็ควรต้องไม่ทำ

หากชีวิตมีเพียงสองด้านคือได้กับเสีย การทำที่ไม่ได้อะไรก็ย่อมเท่ากับเสีย ดังนั้นถ้าทำดีไม่ได้ก็หยุดอยู่เฉยๆ ถ้าพูดดีไม่ได้ก็อย่าพูดเสีย หรือถ้าคิดดีไม่เป็นก็อย่าคิดอย่างอื่น “ผู้ใดในหมู่พวกท่านที่ศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้าและโลกหน้า ก็จงกล่าวแต่สิ่งที่ดีหรือไม่ก็จงเงียบเสีย” (บันทึกโดยอัล-บุคอรีย์และมุสลิม ดูญามิอฺ อัล-อุลูม วะ อัล-หิกัม หะดีษฺที่ 15)

บางทีความเงียบและการหยุดก็สำคัญสำหรับชีวิต เพราะช่วงเวลาแห่งความเงียบคือการทบทวน เป็นการประมวลกิจกรรมทั้งหมดที่ต้องทำ เป็นการสร้างพลังเพราะได้พักผ่อน หรือไม่ก็เป็นการสร้างสำนึกให้เข้มแข็งขึ้น ว่าจะทำแต่สิ่งที่ดี

ในโลกของคนที่พูดมากขึ้น สื่อสารกันเร็วขึ้น ลองใช้ความเงียบเป็นเครื่องมือทำให้ใจนิ่งเฉย แล้วบางทีเราอาจจะพบว่าโลกของการพูดมากวุ่นวายเพียงใด

ที่สำคัญ บางครั้งเราพบว่าความเงียบต่างหากที่ให้ชีวิต เพราะมันสะกิดให้เราคิดถึงอนาคตอีกไกลข้างหน้า มันทำให้เราคิดถึงผู้ที่ควบคุมชีวิตมนุษย์ คิดถึงบั้นปลายของตัวเอง คิดถึงความเป็นจริงในปัจจุบันว่าจะหาความวุ่นวายอะไรกันนักกันหนา ในเมื่อความตายจะย่างกรายเข้ามาเมื่อใดก็ได้

มอบความเงียบเป็นของขวัญให้กับชีวิต ในขณะที่คนอีกมากมายลืมชีวิตของพวกเขา !