Loading

 

ความว่างเปล่าที่มีชีวิต

อีกกี่วันจะถึงเวลาของการจากชีวิตโลกตลอดไป เมื่อไรที่เราจะหยุดหายใจเสียที ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องเครียด ไม่มีงานที่ต้องทำ ไม่มีเรื่องที่ต้องพูด ไม่ต้องคิด ไม่ต้องวางแผน หยุดทุกอย่างที่ทำอยู่

เหตุใด ไม่ค่อยมีใครกล้าที่จะพูดถึงความตาย มันน่ากลัว และน่าหน่ายแหนงถึงขนาดที่ไม่มีใครยอมคิดและไม่ยอมพูดถึงมันเลยเชียวกระนั้นหรือ  ไม่มีใครอยากตาย ทั้งๆ ที่รู้ว่ายังไงเสียตัวเองก็ต้องตาย ไม่เร็วก็ช้า ไม่อยากตายเพราะยังสบายอยู่บนโลกที่สดสวยใบนี้
 
เชื่อหรือไม่ว่า แท้จริงแล้วความตายก็ไม่ได้เจ็บปวดและน่ากลัวเท่าการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้เลย หรือการมีชีวิตไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีความน่ากลัว? ผู้คนที่มีชีวิตบางคน อยู่บนโลกยังเหมือนตายทั้งเป็น
 
ช่างน่าสมเพชชีวิตที่ถูกขายให้กับความวุ่นวายบนโลกนี้ เราไล่ล่าหามันเสมือนนั่นคือที่สุดของการมีชีวิตเป็นมนุษย์
 
หลายครั้งที่เราจมอยู่ในภาวะที่ว้าวุ่น หลายเวลาที่เรามีงานต้องทำท่วมหัว เครียด มันพาให้เราหมดแรง ในขณะที่สิ่งที่เราได้กลับมา ไม่มีคุณค่าอะไรให้ยั่งยืนบ้างเลย และแล้วอีกไม่นานต่อมา พอหายเหนื่อยแล้ว ความวุ่นวายเดิมๆ ก็หวนกลับมาหาอีกครั้ง และหมุนเวียนไปจนถึงวินาทีที่กำหนดแห่งความตายมาถึง
 
จะเป็นเช่นไร ถ้าเราเข้าใจที่จะมองว่า ความตายคือดินแดนแห่งการพักผ่อน เป็นการหนีพ้นโลกที่สกปรก และวุ่นวาย ที่ยิ่งนานวัน ความน่าเบื่อและความน่ากลัวดูยิ่งจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
 
สำหรับคนที่ตั้งเป้าหมายชีวิตไว้ด้วยเกณฑ์ของโลกหน้า และคนที่เตรียมตัวเพื่อการมีชีวิตอันยาวนานหลังหมดลมหายใจ ความตายไม่ใช่เรื่องแปลก การสิ้นใจเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นสู่การมีชีวิตใหม่ ที่ปราศจากความเหน็ดเหนื่อย ทุกข์โศก และความเจ็บปวด เป็นแค่ช่วงเวลาของการพักรอ เพื่อรับมอบที่พำนักใหม่อันสถาพรตลอดกาลให้เขา
 
ความตายไม่ใช่การสิ้นสุด ผู้คนที่ยังมีชีวิตจึงไม่ควรคิดที่จะใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยตามความต้องการของอารมณ์และตัณหา
 
โลกคือสถานที่ของการปฏิบัติการงานอันเป็นคุณความดี เป็นสัมภาระเดียวที่ถูกอนุญาตให้นำติดตัวเมื่อย่างเข้าสู่โลกใหม่ที่เดียวดาย โลกแห่งสุสานไม่ใช่โอกาสของการทำงานอีกต่อไป ช่วงเวลาแห่งการเตรียมตัวมีจำกัดเฉพาะอายุขัยในโลกนี้เท่านั้น
 
อาจจะมีหลายคนที่ไม่เชื่อเช่นนี้ แต่คนที่เชื่อก็หาได้เสียหายอะไรเลยไม่ หนำซ้ำผู้ที่ไม่ศรัทธาย่อมมีแต่เสียหายกับเสียเปรียบ เพราะต่อไปถ้าสิ่งที่พวกเขาคิดกลับไม่ใช่อย่างที่คิด พวกเขามีอะไรบ้างสำหรับความกระทันหันนั้น
 
ในขณะที่ผู้ศรัทธาใช้ชีวิตอยู่บนโลกโดยไม่เดือดร้อน เพราะพวกเขาพร้อมที่จะพบกับสิ่งที่ต้องพบ แค่การเตรียมตัวด้วยการภักดีองค์ผู้เป็นเจ้า มิได้ทำให้พวกเขาต้องเสียแรงจนต้องเหน็ดเหนื่อยมากมายเลย
 
ในเมื่อโลกหนีความเหน็ดเหนื่อยและความวุ่นวายไม่พ้น ทำไมเราจึงไม่เหนื่อยให้ได้ประโยชน์ยาวนานเลยไปถึงชีวิตใหม่ข้างหน้า อย่าได้เหนื่อยแบบไร้ประโยชน์หรือเสียเปล่า

 

ถ้ามิเช่นนั้น คงไม่ผิดถ้าจะตีความว่า ... แท้จริงแล้ว ลมหายใจนี้ก็คือ ความว่างเปล่าที่มีชีวิต !

 

Maintained by: e-Daiyah Group (1429 H - 2008).