บทนำ - ชนในยุคแห่งชัยชนะ

เพื่อนของฉันกล่าวว่า “ความวุ่นวายแพร่กระจายไปทั่ว ความเศร้าโศกเสียใจแผ่คลุมทุกหัวระแหง" หลังจากเขาเห็นเหตุการณ์หลั่งเลือดในเบรุต และโศกนาฏกรรมในศ็อบรอและชาติลา เป็นการทารุณอย่างเหี้ยมเกรียม กระแสโลหิตแห่งอิสลามหลั่งรินโดยมิสามารถคำนวณได้ เหตุการณ์ครั้งนั้นได้พรากชีวิตเด็ก ผู้หญิง คนชรา อย่างไม่มียางอายหรือความหวาดหวั่นต่อสิ่งใด บ้านเรือนถูกทำลายพังพินาศ ทรัพย์สินเสียหายย่อยยับ การย่ำยีบีฑาแพร่กระจายออกไป ถึงแม้จะเป็นการกระทำที่เกิดขึ้นกับชนชาติอาหรับโดยเฉพาะ มันก็เหมือนกับการกระทำต่อมุสลิมโดยภาพรวม ความตายของพวกเขาช่างเปราะบางเหลือเกิน ประหนึ่งปีกของแมลงวัน โลกใบนี้ดูเหมือนจะใกล้ถึงวันอวสานเข้าทุกทีแล้ว แต่แม้ว่าจากซีกโลกตะวันออกถึงซีกโลกตะวันตกจะสั่นสะเทือนไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวสักปานใด โลกทั้งใบก็ยังคงเงียบกริบ ไม่มีใคร ไม่มีผู้ใดกล้าปริปากพูด ท่านไม่เห็นดอกหรือ ? ท่านไม่ได้ยินดอกหรือ ?” ฉันกล่าวว่า “หามิได้ ฉันเห็น ! ฉันได้ยิน ! แต่ฉันก็มิต่างอะไรจากคนอื่น ต้องจำนนทนอาศัยอยู่กับความเจ็บปวดด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว เหมือนเรือนร่างถูกเผาผลาญ กระดูกถูกบดบี้ เมื่อฉันเห็นท่าทีของอาหรับที่ต่างผินหลังให้แก่กัน นั่นก็แสดงให้เห็นถึงลางบอกเหตุแห่งความอ่อนแอของมุสลิม ! ก่อนหน้านี้ประเทศอิสลามถูกยัดเยียดสงครามถูกกรีดบาดแผลเอาไว้ เมืองต่าง ๆ ถูกโจมตีเผาผลาญ มัสยิดถูกทำลาย ผู้รูกั๊วะ ผู้สุญูดถูกเข่นฆ่าล้างผลาญ เกียรติของหญิงสาวผู้ศรัทธาถูกทำลายย่ำยี ถึงกระนั้น เราก็ไม่เห็นใคร ไม่ได้ยินเสียงเรียกร้องใด ๆ จากอาหรับและบรรดามุสลิมที่จะลุกขึ้นมาเพื่อคัดค้าน หรือกระทำการอย่างหนึ่งอย่างใดเพื่อแสดงจุดยืนของพวกเขา เพื่อขัดขวางความเหี้ยมโหดทารุณนั้น หรือช่วยเหลือต่อผู้ที่อ่อนแอ ที่มีมาและที่มองเห็นก็คือความเงียบสนิทเหมือนอยู่ในกุโบร์ที่อ้างว้างท่ามกลางค่ำคืนที่มืดมิด

ดังนั้นหากท่านได้ยินเสียงร้องตะโกนด่าทอซึ่งกันและกันของพวกเขา และวันหนึ่งพวกท่านเห็นพวกเขาเคลื่อนไหวด้วยพละกำลังอย่างห้าวหาญ เพื่อที่จะรบราซึ่งกันและกัน เหมือนดั่งพวกเขาต้องการกระทำให้ตรงกันข้ามกับแบบอ่ย่างของบรรดาศอฮาบะฮฺของท่านรอซูลุลลอฮฺ ซึ่งบรรดาชนเหล่านั้น “เป็นผู้เข้มแข็งกล้าหาญต่อบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา เป็นผู้เมตตาสงสารระหว่างพวกเขาเอง” (อัลฟัตหฺ / 29 ) แต่นี่พวกเขากลับแข็งกร้าว กล้าหาญต่อเฉพาะพวกเขา โค้งศีรษะนอบน้อมคารวะต่อบรรดาผู้ที่เป็นศัตรูของพวกเขา แท้จริงเกียรตินั้นเป็นของบรรดาผู้ศรัทธา และความตกต่ำเป็นของบรรดาผู้ปฏิเสธ ! แลดูเหมือนพวกเขาชมชอบลักษณะบุคลิกภาพของยะฮูดีย์ ซึ่งอัลลอฮฺได้บอกลักษณะของพวกเขาไว้ก่อนหน้านี้ “การเป็นศัตรูระหว่างพวกเขากันเองนั้นรุนแรงนัก พวกเจ้าคิดว่าพวกเขารวมตัวกันเป็นปึกแผ่น แต่(ความจริงแล้ว)หัวใจของพวกเขาแตกแยกกัน ทั้งนี้เพราะพวกเขาเป็นหมู่ชนที่ไม่ได้ใช้ปัญญาใคร่ครวญ” (อัลฮัชรฺ / 14)

เพื่อนของฉันกล่าวว่า “แต่ทว่า ความอธรรมที่เห็น จะเป็นครั้งสุดท้ายกระนั้นหรือ ? ค่ำคืนอันมืดมิดเช่นนี้จะมีแสงสว่างจากแห่งหนใดมาสาดส่องละหรือ ? ประชาชาติจะรู้และตระหนักถึงทางที่จะนำไปสู่เป้าหมายของพวกเขาล่ะหรือ ? พวกเขาสามารถรวมตัวกันเป็นปึกแผ่นเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรูแทนที่จะมารบกันเองได้หรือ ? พวกเขาคิดถึงตัวเอง หลังจากที่พวกเขาลืมประวัติศาสตร์ของตัวเองมาเนิ่นนานได้กระนั้นหรือ !? พวกเขาสามารถลบล้างความตกต่ำที่เกิดขึ้นจากความแตกแยกในอดีตด้วยกับเกียรติแห่งชัยชนะของอิสลามได้กระนั้นหรือ ? พวกเขาสามารถลบริ้วรอยของความพ่ายแพ้ และความตกต่ำที่ผูกมัดพวกเขามาเป็นเวลาเนิ่นนานด้วยกับวันที่ลำแสงสีทองผ่องอำไพได้ประกายสาดส่องไปทั่ว เหมือนกับวันที่ท้องฟ้าสว่างสมัยท่านคอลิดในสงครามยัรมูก ท่านซะอัดในสงครามคอดีซียะฮฺ ท่านอัมรฺในสงครามอัจญนาดีน ท่านตอริคในสมรภูมิอันดาลุส ท่านศอลาฮุดดีนในหิฏฏีน ท่านคิฏซฺในอัยน์ญาลูต และท่านมุฮัมมัด อัลฟาติหฺในคิสฏ็อนฏีนียะฮฺ ได้กระนั้นหรือ ?...”

ฉันกล่าวกับเขาว่า ... “โอ้เพื่อนรัก...ท่านอย่าได้หมดหวัง วัฏจักรที่อัลลอฮฺทรงสรรค์สร้างพระองค์จะทรงต่อท้ายค่ำคืนที่มืดมนด้วยกับรุ่งอรุณของยามฟ้าสาง และหลายโมงยามที่ความมืดสนิทมาปกคลุมนั้นมันเป็นแค่เพียงเวลาไม่กี่นาทีก่อนตะวันขึ้นของยามรุ่งอรุณ แต่ทว่าสำหรับอัลลอฮฺผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงสร้างทรงบริหารกฎแห่งจักรวาลนั้นหนักแน่นไม่สั่นคลอน วัฏจักรแห่งพระองค์มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง ดังนั้นจำเป็นที่พวกเราต้องเอาใจใส่ต่อกฎนั้น และปฏิบัติต่อมันด้วยกับความรู้อย่างจริงจัง เคร่งครัดและมั่นใจ... ซึ่งฉันขอเน้นสองประเด็น ณ โอกาสนี้ นั่นคือ ...”

จิตวิญญาณของประชาชาติต่ออิสลาม

ประการแรก สำหรับประชาชาติต้องมีจิตวิญญาณที่กระตือรือร้นตื่นตัวเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา โดยเริ่มในระดับปัจเจกชน หากวันใดประชาชาติไร้จิตวิญญาณ วันนั้นพวกเขาจะเป็นเสมือนคนที่ขาดความรู้สึก ขาดปฏิสัมพันธ์ หรือเป็นดั่งอาคารบ้านเรือนที่ไร้รากฐาน เช่นกัน หากคนใดไร้จิตวิญญาณเขาก็ไม่แตกต่างอะไรกับซากศพที่ไร้ชีวิต โอ้เพื่อนรัก...จงเชื่อฉัน ! แท้จริงประชาชาติที่กำลังมีชีวิตอยู่ในยุคสมัยเราอาศัยอยู่ด้วยจิตวิญญาณแห่งความหลอกหลอน...หรืออาจจะเป็นได้ว่า พวกเขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อย่างไร้จิตวิญญาณ !

ท่านอาจจะถามฉันว่า “อะไรคือจิตวิญญาณแห่งประชาชาติของเรา ? และผู้ใดหรือที่ต้องการมีชีวิตอยู่อย่างไร้จิตวิญญาณ ?

ฉันจะบอกท่านอย่างเปิดเผยว่า...จิตวิญญาณแห่งประชาชาติของเรา คือ “อิสลาม” ซึ่งจะมาชุบชีวิตใหม่ให้กับสิ่งที่อันตรธานหายไปในเมื่อวันวาน จะมาสมานให้กับสิ่งที่แตกร้าว จะนำพาคบเพลิงมาสาดส่องทางที่มืดมนหลงผิด จะมาชี้แนะความรู้ในสิ่งที่สติปัญญาเข้าไม่ถึง จะมาช่วยจูงมือพยุงเดินออกไปจากโลกของความมืดบอดสู่แสงสว่างของโลกแห่งสัจธรรม และเป็นกระบวนการทั้งหมดที่จะนำไปสู่การเป็นประชาชาติตัวอย่างที่ดีเลิศที่สุด จากบรรดาประชาชาติที่ถูกอุบัติขึ้นบนผืนพิภพ

ปฐมบทแห่งอิสลามนั้น เริ่มจากกลุ่มคนที่กราบไหว้บูชารูปเจว็ด ผู้เลี้ยงแพะเลี้ยงแกะแห่งทะแลทราย ค่อย ๆ พัฒนาสู่การสร้างดุลยภาพให้แก่ประชาชาติเป็นทางนำให้หลุดพ้นจากความงมงาย ซึ่งได้แผ่กระจายครอบคลุมไปทั่ว จากทิศตะวันออกถึงทิศตะวันตก จากทิศเหนือจรดทิศใต้ มีคำสอนซึ่งเป็นธรรมนูญแห่งชีวิตจากอัลกุรอานและอัลหะดีษ นำความยุติธรรมและความเมตตาอาทรแผ่ไปทั่วทุกมุมโลก และสร้างภราดรภาพแก่มวลมนุษยชาติภายใต้ธงขององค์ความรู้และหลักการศรัทธา ช่วยมนุษยชาติให้หลุดพ้นจากการกราบไหว้รูปเจว็ด สู่ การเคารพภักดีโดยสิโรราบต่ออัลลอฮฺแต่เพียงผู้เดียว และปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตจากการเป็นอยู่อย่างคับแคบในดุนยา สู่อิสรภาพแห่งอณาจักรอันกว้างขวางของอัลลอฮฺ ซึ่งครอบคลุมเขตพื้นที่ของโลกนี้ถึงโลกหน้า และจากความอยุติธรรมของความเชื่อ หลักคำสอนในลัทธิ ศาสนาต่าง ๆ มาสู่ความยุติธรรมแห่งอิสลาม.

อิสลามคือวิถีที่หยัดยืนเคียงข้างประชาชาติมาโดยตลอด แม้ว่าจะอยู่ในยุคสมัยที่อ่อนแอหรือภาวะที่ป่วยไข้ ยืนเผชิญหน้าอย่างตระหง่านและมั่นคงทุก ๆ สมรภูมิ อิสลามรวมตัวเป็นปึกแผ่นในแถวเดียวกัน ประจันหน้าท้าทายกับมหาอำนาจอย่างตาตาร์(กองทัพมองโกล) ซึ่งได้ยาตราทัพมาจากซีกโลกตะวันออก และเผชิญหน้าอย่างสมภาคภูมิกับความน่าสะพึงกลัวของพลพรรคไม้กางแขนซึ่งได้ยาตราทัพมาจากซีกโลกตะวันตก และมันเป็นสิ่งที่แฝงตัวอยู่เบื้องหลังชัยชนะต่อกองทัพไม้กางแขนในสงครามหิฏฏีน ชัยชนะต่อพวกตาตาร์ในสงครามอัยนฺญาลูต จากประวัติศาสตร์อิสลามเป็นพลังเรียกร้องให้ตื่นตัวกลับคืนมา สามารถสร้างเอกภาพด้วยนามของอัลลอฮฺให้เป็นหนึ่งเดียว และรุ่งอรุณของพลังแห่งอีมานจะทอแสงประกายขึ้นมา ดังนั้นผู้ใดที่ต้องการให้ประชาชาตินี้มีชีวิตอยู่โดยปราศจากอิสลาม ก็เท่ากับว่าเขาผู้นั้นต้องการที่จะให้ประชาชาตินี้มีชีวิตอย่างไร้จิตวิญญาณ เสมือนกับฟองน้ำที่ล่องลอยไปเรื่อย ๆ ตามกระแสน้ำอันเชี่ยวกรากโดยมิยังประโยชน์แต่ประการใด และเขาผู้นั้นก็คือศัตรูแห่งอิสลาม เขาผู้นั้นเป็นผู้ที่ขี้ขลาดหวั่นกลัว กระหายอำนาจบารมีและเกียรติยศแห่งดุนยา ทั้ง ๆ ที่การรวมตัวของพวกเขาที่เห็นนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานของความแตกแยก ละโมบ และหวาดหวั่น ถึงกระนั้น...แผนการของพวกเขาก็ล้วนแล้วแต่เป็นการจัดวางกลอุบายไว้อย่างแยบยล พวกเขาเหล่านั้นก็คือกลุ่มคนที่ไม่พ้นไปจากพวก ยิว คริสต์ คอมมิวนิสต์ และพลพรรคของฏอฆูตทั้งหลาย อย่างไรก็ตาม...แผนการของพวกเขานั้นบางครั้งมองดูแล้วฉาบฉวยไร้ระบบแบบแผน แต่บางครั้งก็เป็นที่น่าภาคภูมิใจสำหรับพวกเขาเอง

ปัญหาบางประการของมุสลิม

ปัญหาหนึ่งจากหลาย ๆ ปัญหาของประชาชาตินี้ก็คือ พวกเขากำลังลุ่มหลงเพลิดเพลินอยู่กับการแสวงหาความสุขส่วนตัวเพื่อสนองอารมณ์ใฝ่ต่ำ หลงลืมต่อแก่นสารหรือสารัตถะของหลักการ ทั้ง ๆ ที่พวกเขามีชีวิตอย่างสูงค่าอยู่ได้ก็ด้วยกับหลักการคำสอนนี้ พวกเขาไม่สามารถแยกแยะได้ระหว่างมิตรกับศัตรู และพวกเขารู้ไม่เท่าทันแผนการอันแยบยลที่ศัตรูของพวกเขากำลังเดินหมากอยู่ในที่มืด และแฝงยาพาเอาไว้ในช็อคโกแล็ต ในขนมหวาน ศัตรูได้ใช้คมดาบฟาดฟันทำลายภาพอันสวยงามแห่งอิสลามทิ้ง ภายใต้สโลแกนหรือคำโฆษณาชวนเชื่ออันสวยหรู ป่าวประกาศการปฎิเสธศรัทธาว่าเป็นอิสรภาพ เสรีภาพ เรียกขานการกระทำที่ชั่วช้าสามานย์ ลามก อนาจารว่าศิลปะ บัญญัติศัพท์ของการผินหลังให้กับหลักการว่าคือ ความเจริญก้าวหน้า ขนานนามให้กับรอยฟกช้ำจากการทารุณกรรมอันไร้ซึ่งความยุติธรรมนั้นว่า เป็นดั่งเนื้อติดมันอันโอชะ และมองที่โล่งเตียนตามธรรมชาติซึ่งห่างไกลจากสายตาคิดว่าเป็นสระน้ำอันสวยหรู !

ปัญหาอีกอย่างที่เกิดขึ้นกับประชาชาติอิสลามก็คือ ช่องว่างที่เกิดขึ้นระหว่างมุสลิมด้วยกัน ซึ่งเป็นรูโหว่ที่สามารถสัมผัสได้ นั่นคือการยึดติดกับกลุ่มหรือพวกพ้อง ชาตินิยม ภูมิภาคนิยม ภาษานิยม และปัญหาการยึดมั่นต่อมัซฮับต่าง ๆ โดยขาดความรู้ที่ครอบคลุม ซึ่งล้วนส่งผลต่อความแตกแยกทั้งสิ้น และในที่สุดก็ผลักดันให้มุสลิมบางส่วนหันเหออกจากแนวทางอันเที่ยงแท้ของพระผู้เป็นเจ้า

อีกประเด็นหนึ่งคือ ความเห็นแก่ประโยชน์ของผู้นำ ซึ่งมักยึดเอาอารมณ์ความรู้สึกมาอยู่เหนือสัจธรรม ขวนขวายแสวงหาผลประโยชน์แห่งดุนยาเนื่องการแสวงหาความพึงพอพระทัยจากอัลลอฮฺ มุ่งเน้นผลประโยชน์ส่วนตน หรือองค์กร จนกระทั่งเมินเฉยต่อประโยชน์ของประชาชาติอิสลามซึ่งสำคัญยิ่งกว่าหลายเท่านัก

และช่องว่างที่เราสามารถพบได้ในทุกประเทศ คือความรู้สึกที่แตกต่างกันระหว่างรัฐบาลกับประชาชน โดยธรรมชาติของประชาชนส่วนใหญ่ ประวัติศาสตร์และความเป็นจริงบอกเราว่าพวกเขาจะผูกพันและหวงแหนต่อหลักธรรมคำสอนแห่งอิสลามเสมอ ส่วนรัฐบาลนั้นเริ่มต้นบทบาทของการถูกอบรมสั่งสอนให้กอบโกยผลประโยชน์ การเป็นผู้นำต้องใช้ระบบทหาร ซึ่งนำหลักสูตรมาจากสมุนของฏอฆูต และมีแนวคิดที่ขัดแย้งต่อหลักคำสอนของอิสลาม ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้สึกสำนึกผิดแต่อย่างใด แม้ได้ทำในสิ่งที่ขัดแย้งกับหลักการที่ชอบธรรมก็ตาม

ความหวาดหวั่นของพวกเขาคือ หวั่นเกรงว่าหลักการอิสลามจะกลับมามีบทบาทอีกครั้ง และกลัวว่าหากนำหลักคำสอนแห่งอิสลามมาใช้ อิสลามก็จะกลับมาปกครองประเทศ ก็จะทำให้พวกเขาขาดอิสระในการที่จะกระทำการชั่วร้ายดังกล่าว เหตุผลนี้เอง เลยทำให้พวกเขามีแนวคิดอยู่ในอีกโลกหนึ่ง ส่วนประชาชนก็อยู่อีกโลกหนึ่ง ซึ่งพวกเขาไม่กล้าที่จะลดความคิดของพวกเขามาผนวกกับประชาชนได้อย่างเด็ดขาด ทำให้ทั้งสองฝ่ายจึงกลายเป็นดั่งเส้นขนานที่ปลายขั้วทั้งสองไม่มีวันบรรจบพบกันได้เลย

ช่องโหว่อีกประการหนึ่งที่เกิดขึ้นระหว่ากลุ่มคนที่เรียกตนเองว่าหัวก้าวหน้า กับประชาชนธรรมดา ก็คือ โดยธรรมชาติแล้วสามัญชนคนทั่วไปจะมีความผูกพันกับหลักการ หวงแหนต่อบทบัญญัติ ใช้ชีวิตตามครรลองของอิสลาม แต่ส่วนมากของรัฐบาลใช้วิธีการนำสงครามจิตวิทยาหรือวิทยาการต่าง ๆ มาทำลายประชาชนให้ออกจากพื้นฐานเดิม ๆ โดยยึดนำสิ่งอื่นมาทดแทนด้วยกับความเข้าใจที่คาดเคลื่อนจากหลักการอิสลาม จากบัญญัติ ประวัติศาสตร์ และประชาชาติ ในที่สุดพวกเขาก็มั่นใจในระบบทุนนิยม (ลัทธิไร้ศาสนา) ทั้งในความคิด และกระบวนการดำเนินชีวิต หากพวกเขาจะเปิดโอกาสให้บ้างก็แต่เพียงมัสยิด สำหรับใช้เพื่อการละหมาดหรือใช้เพื่อการตักเตือนเท่านั้น หรือเพียงอนุญาตให้บรรจุเป็นคาบเรียนภาควิชาศาสนาในโรงเรียน หรือให้มีรายการศาสนาในวิทยุ โทรทัศน์ ให้มีคอลัมน์เพียงน้อยนิดในหนังสือพิมพ์ วารสาร สิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นถือเป็นการแสดงความใจบุญ และการเสียสละอย่างเต็มที่ของพวกเขาแล้ว ! ส่วนใครผู้ใดจะยึดเอาอิสลามมาเป็นวิถีแห่งการดำเนินชีวิต หรือยึดมาเป็นธรรมนูญของการปกครองประเทศนั้นไม่ได้...ไม่ได้อย่างเด็ดขาด !

กฏเกณฑ์แห่งชัยชนะและการช่วยเหลือของอัลลอฮฺ

แท้จริงการช่วยเหลือจะไม่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ จะไม่เกิดขึ้นโดยไม่มีเหตุผล และจะไม่เกิดขึ้นเหมือนกับการเอาไม้ตีอูฐ (ซึ่งหมายถึง...เกิดขึ้นโดยไร้เป้าหมาย...) สำหรับการช่วยเหลือนั้นเป็นกฎหรือวัฎจักรที่อัลลอฮฺได้บันทึกไว้แล้วในคำภีร์ของพระองค์ เพื่อชี้แนะแนวทางให้ปวงบ่าวผู้ศรัทธาได้รู้ และนำไปปฏิบัติบนพื้นฐานของความรู้นั้น

กฎข้อที่หนึ่ง
แท้จริงการช่วยเหลือนั้นมาจากอัลลอฮฺผู้ทรงสูงส่ง ดังนั้นผู้ที่พระองค์ทรงช่วยเหลือเขาจะไม่มีวันพ่ายแพ้อย่างเด็ดขาด ถึงแม้ว่าผู้คนทั้งหลายจะรวมตัวกันผินหลัง ตีห่าง เกลียดชัง หรือทอดทิ้งเขา ส่วนผู้ที่อัลลอฮฺทอดทิ้งเขาเขาก็จะไม่ได้รับความช่วยเหลือ ไม่ได้รับความสำเร็จแต่ประการใด แม้ว่าเขาจะมีกำลังพลพร้อมยุทโธปกรณ์อันมากมายรวมถึงคนทั้งโลกจะช่วยเหลือสนับสนุนเขาก็ตาม

เหตุผลดังกล่าวอัลลอฮฺได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนในคัมภีร์ของพระองค์ โดยไม่มีเมฆหมอกสีเทามาบดบัง ชัดเจน ไม่มีข้อเคลือบแคลงสงสัยใด ๆ "หากว่าอัลลอฮฺทรงช่วยเหลือพวกเจ้า ก็จะไม่มีผู้ใดชนะพวกเจ้าได้ และหากพระองค์ทรงทอดทิ้งพวกเจ้าแล้ว แล้วผู้ใดเล่าจะช่วยเหลือพวกเจ้าได้หลังจากพระองค์ และแด่อัลลอฮฺเท่านั้นที่ผู้ศรัทธาจงมอบหมาย" (อาละอิมรอน / 160)
"จงรำลึกขณะที่พวกเจ้าขอความช่วยเหลือยามขับขันต่อพระเจ้าของพวกเจ้า และอัลลอฮฺก็ได้ทรงรับสนองแก่พวกเจ้าว่า แท้จริงข้าจะช่วยเหลือพวกเจ้าด้วยมลาอิกะฮฺจำนวนพัน โดยทยอยกันลงมา และอัลลอฮฺนั้นมิได้ทรงให้มัน(หมายถึงการช่วยเหลือของมลาอิกะฮฺ)มีขึ้นนอกจากข่าวดี และเพื่อว่าหัวใจของพวกเจ้าจะได้สงบขึ้นด้วยกับสิ่งนั้น และไม่มีการช่วยเหลือนอกจากที่มาจากอัลลอฮฺเท่านั้น แท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ" (อัล-อันฟาล /9-10)

บางครั้งอัลลอฮฺจะช่วยเหลือคนจำนวนน้อยให้มีชัยชนะเหลือผู้คนจำนวนมาก ดั่งที่พระองค์ทรงช่วยเหลือพรรคพวกฎอลูต (ที่มีจำนวนน้อย) ต่อพลพรรคของญาลูตที่มีจำนวนมาก ถึงแม้ว่าพลพรรคของฎอลูตจะหวั่นกลัวขณะที่เขาเห็นกำลังพลมหึมาพร้อมอาวุธยุทโธปกรณ์ของกองทัพญาลูต

"วันนี้พวกเราไม่มีกำลังใด ๆ จะต่อสู้กับญาลูต (มนุษย์ทรงพลังซึ่งเป็นกษัตริย์และแม่ทัพ) และไพล่พลของพวกเขาได้ บรรดาผู้ที่เชื่อแน่ว่าพวกเขาจะพบกับอัลลอฮฺได้กล่าวว่า มีกี่มากน้อยแล้ว คนจำนวนน้อยเอาชนะคนจำนวนมากด้วยการอนุมัติของอัลลอฮฺ และอัลลอฮฺนั้นทรงอยู่พร้อมกับบรรดาผู้ที่มีความอดทนทั้งหลาย" (อัลบากอเราะฮฺ / 249)

บางครั้งพระองค์ทรงช่วยเหลือผู้ที่ไม่มีแม้กระทั่งทหารหรืออาวุธแต่ประการใด เสมือนกับที่พระองค์ได้ทรงช่วยเหลือท่านรอซูลุลลอฮฺดั่งเหตุการณ์ในถ้ำขณะที่ท่านอพยพไปมาดีนะฮฺ "ถ้าพวกเจ้าไม่ช่วยเหลือเขา(หมายถึงท่านรอซูล) แท้จริงอัลลอฮฺก็ไก้ทรงช่วยเหลือเขามาแล้ว ขณะที่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา(พวกมุชริกีนมักกะฮฺ)ได้ขับไล่เขาออกไปโดยที่เขาเป็นคนที่สองในสองคน ขณะที่ทั้งสอง(ท่านรอซูลและท่านอบูบักร)อยู่ในถ้ำนั้น คือขณะที่เขา(ท่านรอซูล)ได้กล่าวแก่สหายของเขา(ท่านอบูบักร)ว่า ท่านอย่าได้เสียใจ แท้จริงอัลลอฮฺทรงอยู่กับเรา แล้วอัลลอฮฺก็ทรงประทานลงมาแก่เขาซึ่งความสงบใจจากพระองค์ และได้สนับสนุนเขาซึ่งบรรดาไพล่พลซึ่งพวกเจ้าไม่เคยเห็นพวกเขา และได้ทรงให้ถ้อยคำของบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาอยู่ต่ำสุด และพจนารถของอัลลอฮฺนั้นคือพจนารถที่สูงสุด และอัลลอฮฺนั้นคือผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ" (อัตเตาบะฮฺ / 40)

กฎข้อที่สอง
แท้จริงอัลลอฮฺจะไม่ทรงช่วยเหลือนอกจากผู้ที่ช่วยเหลือพระองค์ ดังนั้นผู้ใดช่วยเหลือพระองค์ พระองค์ก็จะทรงช่วยเหลือเขา โดยกฎข้อนี้จะมาในสำนวนของเงื่อนไข และการตอบแทน "โอ้บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย หากพวกเจ้าสนับสนุน(ศาสนา)ของอัลลอฮฺ พระองค์ก็จะทรงสนับสนุนพวกเจ้า และจะทรงตรึงเท้าของพวกเจ้าให้มั่นคง" (มุฮัมมัด/7) และจะมาในรูป “เคาะบัร ษาบิต” (ประโยคบอกเล่า) เน้นด้วยอักษร ลาม กอซัม และ นูน เตากีต “และแน่นอนอัลลอฮฺจะทรงช่วยเหลือผู้ที่สนับสนุนศาสนาของพระองค์ แท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงพลัง ผู้ทรงเดชานุภาพยิ่ง” (อัลฮัจญ์ / 40)

แท้จริงการช่วยเหลืออัลลอฮฺจะบรรลุได้ก็ด้วยกับการช่วยเหลือศาสนาของพระองค์ เชิดชูคำดำรัสแห่งพระผู้สร้าง และด้วยกับการนำบัญญัติแห่งอิสลามมาเป็นกฎข้อตัดสินในหมู่มนุษยชาติ ดังกล่าวนี้ คุณลักษณะของผู้ที่ช่วยเหลืออัลลอฮฺจะต่อท้ายด้วยดำรัสของพระองค์ที่ว่า “บรรดาผู้ที่เราให้พวกเขามีอำนาจในแผ่นดิน คือบรรดาผู้ที่ดำรงการละหมาด และบริจาคซะกาต และกำชับกันให้กระทำความดี และห้ามปรามกันให้ละเว้นความชั่ว และบั้นปลายของกิจการทั้งหมายย่อมกลับไปหาอัลลอฮฺ” (อัลฮัจญ์/41)

และบางทีสำนวนของคัมภีร์อัลกุรอานจะบอกถึงการช่วยเหลือของอัลลอฮฺด้วยอีมาน หรือด้วยพลไพล่ของอัลลอฮฺ ดังนั้นผู้ที่ศรัทธาต่ออัลลอฮฺด้วยความสัจจริงแห่งอีมาน พระองค์อัลลอฮฺจะทรงช่วยเหลือเขา หรือเป็นทหารที่ถูกส่งมาช่วยเหลือกองทัพของอัลลอฮฺ “และหน้าที่ของเราคือการช่วยเหลือผู้ที่ศรัทธา” (อัรรูม/47) “และแท้จริงไพล่พลของเรานั้น สำหรับพวกเขาจะเป็นผู้ที่มีชัยชนะ” (อัศศ็อฟฟาต/173)

กฎข้อที่สาม

การช่วยเหลือไม่เกิดขึ้นแก่ผู้ใดนอกจากแก่ผู้ที่ศรัทธา และเกิดขึ้นด้วยกับผู้ศรัทธาเท่านั้น ดังนั้นผู้ศรัทธาจึงเป็นเป้าหมายของการช่วยเหลือ พร้อมด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์ จากเหตุผลดังกล่าวพระองค์ทรงมีดำรัสกับรอซูลของพระองค์ว่า “พระองค์คือผู้ทรงสนับสนุนเจ้าด้วยกับการช่วยเหลือของพระองค์ และด้วยผู้ศรัทธาทั้งหลาย และได้ทรงให้ความสนับสนุนเกิดขึ้นในหัวใจของพวกเขา” (อัล-อันฟาล 62-63)

บางครั้งอัลลอฮฺจะทรงช่วยเหลือผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ โดยการส่งบรรดามลาอิกะฮฺจากฟากฟ้าลงมายังพิภพ ดังเหตุการณ์ในสงครามบะดัร สงครามค็อนดัก และสงครามหุนัยน์ “จงรำลึกขณะที่พระเจ้าของเจ้าประทานโองการแก่มลาอิกะฮฺว่า แท้จริงข้านั้นอยู่ร่วมกับพวกเจ้าด้วย” (อัลอันฟาล / 12) “ดังนั้นเราได้ส่งลมพายุพัดใส่พวกเขา และกำลังทหารที่พวกเจ้ามองไม่เห็น” (อัลอะห์ซาบ/9) “และแท้จริงอัลลอฮฺทรงประทานลงมาซึ่งความสงบใจจากพระองค์แก่รอซูลของพระองค์ และแก่บรรดาผู้ศรัทธาเหล่านั้น และได้ทรงให้ไพล่พลลงมาซึ่งพวกเจ้าไม่เห็นพวกเขาและได้ทรงลงโทษบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาเหล่านั้น” (อัตเตาบะฮฺ / 26)

บางครั้งพระองค์อัลลอฮฺจะทรงช่วยเหลือผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ โดยให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางธรรมชาติมาช่วยเหลือหรือมาทำลายศัตรู ดั่งที่พระองค์ทรงส่งพายุมาพัดใส่พวกมุชริกีนในสงครามค็อนดัก “ดังนั้นเราได้ส่งลมพายุที่มีความหนาวเหน็บมายังพวกเขา” (ฟุตศิลัต/16) และเหตุการณ์ที่พระองค์ทรงประทานน้ำฝนแห่งความเมตตาให้แก่บรรดามุสลิมีนในสงครามบะดัร “และทรงประทานน้ำลงมาให้แก่สูเจ้าจากฟากฟ้า เพื่อทรงชำระพวกเจ้าด้วยน้ำนั้น และทรงให้ความโสมมของชัยฏอนหมดไปจากพวกเจ้า และเพื่อที่จะถูกหัวใจของพวกเจ้า และทรงตรึงเท้าให้มั่นคงด้วยน้ำนั้น” (อัลอันฟาล / 11 )

บางครั้งพระองค์อัลลอฮฺทรงช่วยเหลือผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ โดยให้เกิดขึ้นด้วยกับน้ำมือของศัตรู หรือเกิดขึ้นระหว่างศัตรูของอัลลอฮฺด้วยกันเอง ด้วยกับการโยนความหวาดกลัวให้เกิดขึ้นในจิตใจของพวกเขา เกิดความเสียหายที่สามารถสัมผัสได้ และฆ่าฟันกันเองระหว่างพวกเขา เหมือนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกยะฮูดีย์บะนีนะฎีร “พระองค์เป็นผู้ทรงให้บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาในหมู่พวกอะฮฺลุลกิตาบออกจากบ้านเรือนของพวกเขาเป็นครั้งแรกของการถูกไล่ออกเป็นกลุ่ม ๆ พวกเจ้ามิได้คาดคิดกันเลยว่า พวกเขาจะออกไป(ในสภาพเช่นนั้น) และพวกเขาคิดว่า แท้จริงป้อมปราการของพวกเขานั้นจะป้องกันพวกเขาให้รอดพ้นจากการลงโทษของอัลลอฮฺได้ แต่การลงโทษของอัลลอฮฺได้มีมายังพวกเขาโดยมิได้คาดคิดมาก่อนเลย และพระองค์ทรงทำให้ความหวาดกลัวเกิดขึ้นในจิตใจของพวกเขา โดยพวกเขาได้ทำลายบ้านเรือนของพวกเขาด้วยกับน้ำมือของพวกเขาเอง และด้วยน้ำมือของบรรดามุอ์มิน ดังนั้นพวกเจ้าจงยึดถือเป็นบทเรียนเถิด โอ้ผู้มีปัญญาทั้งหลาย” (อัลหัชรฺ/2)

แต่ทว่าเงือนไขกระบวนการช่วยเหลือทั้งหมดนั้นจะหยุดอยู่ที่การมี “ผู้ศรัทธา” ดั่งที่การลงมาของมลาอิกะฮฺในสงครามบะดัร ไม่ได้ลงมาอย่างโดดเดี่ยว แต่พระองค์อัลลอฮฺได้ตรัสกับพวกเขาว่า “แท้จริงข้านั้นอยู่ร่วมกับพวกเจ้า จงทำให้ผู้ศรัทธามั่นคงเถิด” (อัลอันฟาล/2)

และในสงครามอัลอะห์ซาบ อัลลอฮฺทรงส่งพายุและไพล่พลมา “บรรดาผู้ศรัทธาได้ถูกทดลองและพวกเขาได้ถูกทำให้เคลือนไหวสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง” (อัลอะห์ซาบ/11)

ในสงครามหุนัยน์ “อัลลอฮฺทรงประทานลงมาซึ่งความสงบใจจากพระองค์ แก่รอซูลของพระองค์ และบรรดาผู้ศรัทธาเหล่านั้น” (อัตเตาบะฮฺ / 26)

ในสงครามบะนีนะฏีร “โดยที่พวกเขาได้ทำลายบ้านเรือนของพวกเขาด้วยกับน้ำมือของพวกเขาเอง และด้วยกับน้ำมือของบรรดามุอ์มิน” (อัลหัชรฺ/2)

กำเนิดชนแห่งศรัทธา

เมื่อการช่วยเหลือจะไม่บังเกิดขึ้นนอกจากเพื่อผู้ศรัทธาและด้วยกับผู้ศรัทธา ดังนั้นบรรดาผู้ที่ศรัทธาจึงมิได้ถูกส่งลงมาจากฟากฟ้า แต่ทว่าพวกเขานั้นต่างงอกเงยขึ้นมาจากพื้นดิน

และพวกเขาต่างไม่ได้งอกเงยขึ้นมาจากพื้นดินโดยปราศจากเมล็ดพันธุ์ ไม่ได้เจริญเติบโตอย่างเคว้งคว้างปราศจากทิศทาง ไร้ซึ่งเป้าหมาย และไม่ได้ผลิดอกออกผลโดยผ่านการละเลยไม่ใส่ใจดูแล หากแต่ว่า พวกเขาเติบโตขึ้นมาด้วยการเอาใจใส่ชุบเลี้ยงบำรุงมาเป็นอย่างดี ทั้งนี้ในผู้ชุบเลี้ยงนั้นต้องเป็นผู้ชำนาญการ ดำรงอยู่ในหมู่ผู้สัตย์จริง และผู้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอดทน โดยที่เขาหมั่นเอาใจใส่ ดูแลรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย และสังเกตการณ์ต่อทุกช่วงของการเจริญเติบโต จนกระทั่งลำต้นโตพอที่จะสามารถยืนต้นได้ ผลิดอกออกผลและรับประทานได้ในที่สุดโดยการอนุมัติของพระผู้อภิบาลแห่งสากลจักรวาล

และมิน่าแปลกใจเลยที่อัลลอฮฺทรงฉายภาพชนแห่งอิสลามกลุ่มแรกจากบรรดาศอฮาบะฮฺของท่านรอซูลุลลอฮฺทั้งที่พระองค์ได้ดำรัสไว้ “และอุปมาของพวกเขาที่มีอยู่ในอัลอินญีลนั้นประหนึ่งเมล็ดพืชที่งอกหน่อ หรือกิ่งก้านของมันออกมา แล้วทำให้มันงอกงาม แล้วมันก็เติบโตแข็งแรง และทรงตัวอยู่ได้บนลำต้นของมัน นำความปลื้มปีติให้แก่ผู้หว่านปลูก เพื่อที่พระองค์จะก่อความโกรธแค้นพวกปฏิเสธศรัทธา” (อัลฟัตห์/29 )

เรื่องสำคัญที่ชนแห่งศรัทธาได้ให้ความใส่ใจอย่างที่สุด

เรื่องสำคัญที่สุดที่มีอยู่ในจิตสำนึกของพวกเขาคือ ประโยชน์สูงสุดต้องเกิดขึ้นกับประชาชาติอิสลาม พวกเขาเป็นผู้ที่สนใจจะสถาปนาประชาชาตินี้ให้เป็นชนมุสลิมรุ่นใหม่ มีพลังแห่งอีมานที่หนักแน่น มั่นคง เหมาะสมที่จะขนานนามพวกเขาว่า “ชนในยุคแห่งชัยชนะ” ซึ่งเป็นประการแรกสุดที่ประชาชาติของเราปรารถนา

กลุ่มชนที่หวนกลับคืนสู่แหล่งน้ำเลี้ยงอันพิสุทธิ์แห่งอิสลาม เข้าใจหลักการอย่างถูกต้องครอบคลุม ปราศจากสิ่งแปลกปลอมชั่วร้าย ไม่ใช่คำสอนที่ปนเปื้อนกับความเชื่ออื่นแล้วอ้างว่านั่นคือ “อิสลาม” ซึ่งหลักการเชื่อมั่นเปอะเปื้อนไปด้วยโคลนตมความบิดเบือน อิบาดะฮฺต่าง ๆ ที่พยายามประพฤติปฏิบัติอย่างคร่ำเคร่งต้องสูญเปล่าเพราะศาสนกิจที่อุตริกรรมขึ้นมา(บิดอะฮฺ)โดยไร้ซึ่งความรู้ ตัวตนแห่งความเป็นมุสลิมต้องล่มสลายไปด้วยกับการนำเอาจรรยามารยาทที่ส่อไปทางที่เสื่อมเสียมาประดับไว้แห่งกายตน ละเมิดบทบัญญัติด้วยกับความดื้อด้านส่วนตัว เลียนแบบประเพณีนิยม ยึดติดกับมัซฮับต่าง ๆ ที่ตนได้รับมาจากบรรพบุรุษโดยปราศจากความรู้ที่แท้จริง

“ชนในยุคแห่งชัยชนะ” คือผู้ที่ยึดมั่นอิสลามแบบดั้งเดิม ซึ่งเป็นครรลองเดียวที่ถูกรูปลักษณ์มาจากอัลกุรอาน เป็นอิสลามที่ท่านรอซูลุลลอฮฺเรียกร้อง และบรรดาศอฮาบะฮฺใช้ดำเนินชีวิต เป็นวิถีที่บรรดาคอลีฟะฮฺทั้งหลายเลือกตัดสินและปกครองรัฐ เป็นศาสนาที่ดำรงอยู่บนรากฐานอันสูงส่ง มั่นคงหนักแน่น สร้างปฏิสัมพันธ์จากผืนแผ่นดินสู่ฟากฟ้า นำศาสนามาเป็นวิถีในการขับเคลื่อนดุนยา และพร้อมรวบรวมระหว่างวิทยาการต่าง ๆ กับความเชื่อมั่นศรัทธาในบทบัญญัติอย่างแน่นแฟ้น โดยเชื่อว่า
อิสลาม...คือ สัจธรรม และพลังอันเข้มแข็ง
อิสลาม...คือ ความรู้ที่ถูกต้อง สามารถนำไปสู่การปฏิบัติในชีวิตจริงได้
อิสลาม...คือ การญิฮาด (ต่อสู้-เสียสละ) และทุ่มเทพยายาม
อิสลาม...คือ ศาสนาที่ครอบคลุม และมีดุลยภาพในตัวเอง

อิสลามถูกส่งมาเพื่อตอกย้ำเกียรติระดับปัจเจกชน และสร้างสัมพันธภาพระหว่างครอบครัว ช่วยเหลือค้ำจุนสังคม ปรึกษาหารือในการแก้ปัญหา ส่งเสริมพัฒนากลไกในการผลิต มีความยุติธรรมในการแจกจ่าย และคุ้มครองสิทธิในทุกส่วนของสังคม

อิสลามเป็นศาสนาซึ่งได้กำหนดให้วิถีชีวิตของปัจเจกชนทั้งชีวิตหมดไปเพื่ออัลลอฮฺไม่ผสมผสานกับสิ่งแปลกปลอมอื่น และไม่ขัดแย้งสวนทางกัน อิสลามมีเป้าหมายและกำหนดทิศทางที่ชัดเจน “จงกล่าวเถิด(มุฮัมมัด)ว่า แท้จริง การละหมาดของฉัน การอิบาดะฮฺของฉัน การมีชีวิตอยู่ของฉัน และการตายของฉัน เพื่ออัลลอฮฺพระผู้เป็นเจ้าแห่งสากลโลกเท่านั้น” (อัลอันอาม/162) และเช่นกัน วิถีชีวิตในสังคมทุกการเคลื่อนไหวถูกดำเนินไปเพื่ออัลลอฮฺ และจะไม่ยอมรับแนวคิดการแยกส่วนระหว่างสองขั้วอำนาจ ไม่ได้จำแนกอาณาจักรออกจากศาสนจักร ทั้งสองสามารถรวมอยู่กันได้เพื่ออัลลอฮฺพระองค์เดียว

อิสลามเรียกร้องสู่ความยุติธรรม ถึงแม้ว่าผลประโยชน์จะตกอยู่กับศัตรู ฝ่ายตรงข้ามก็ตาม “และจงอย่าให้การเกลียดชังพวกหนึ่งพวกใดทำให้เจ้าไม่ยุติธรรม จงยุติธรรมเถิดมันเป็นสิ่งที่ใกล้กับความยำเกรงยิ่งกว่า และพึงยำเกรงอัลลอฮฺเถิด” (อัลมาอิดะฮฺ/8) และห้ามจากการเป็นศัตรู ถึงแม้ว่าจะโกรธแค้นมากมายสักปานใด “และจงอย่าให้การเกลียดชังพวกหนึ่งพวกใด(หมายถึงมุชริกมักกะฮฺ)ที่ขัดขวางพวกเจ้ามิให้เข้ามัสยิดหะรอม ทำให้พวกเจ้ากระทำการละเมิดและพวกเจ้าจงช่วยเหลือซึ่งกันและกันในเรื่องคุณธรรม และความยำเกรง และจงอย่าสนับสนุนกันในสิ่งที่เป็นบาป และเป็นศัตรูกัน และพึงเกรงกลัวอัลลอฮฺเถิด” (อัลมาอิดะฮฺ/2)

อิสลามได้ต่อต้านการกดขี่จากระบอบคอมมิวนิสต์ เหมือนที่ต่อต้านการเอารัดเอาเปรียบจากระบบทุนนิยม ปฏิเสธต่อการแบ่งชนชั้นวรรณะเสมือนที่ปฏิเสธต่อการอธรรมซึ่งกันและกันของแต่ละฝ่าย และเรียกร้องสู่การนำหลักธรรมคำสอนมาปฏิบัติอย่างเคร่งครัดซึ่งมันจะก่อให้เกิดสายใยแห่งความรัก ไม่ได้เรียกร้องสู่การแบ่งฝ่ายแบ่งพวก ซึ่งมันจะก่อให้เกิดความอิจฉาริษยาต่อกัน

อิสลามต่อต้านการอธรรมทั้งหลายของรัฐบาล หรือผู้ปกครองบ้านเมือง และปฏิเสธต่อคำพิพากษาที่อธรรมทั้งหลาย เป็นศาสนาที่จะบอกแก่ผู้พิพากษาว่า “อย่าได้ก่อการอธรรม” และจะบอกกับประชาชนว่า “อย่าได้หวาดกลัว” และสอนให้ศรัทธาชนพึมพำคำขอพรของพวกเขาว่า “โอ้อัลลอฮฺ เราขอขอบคุณต่อพระองค์ และเราไม่ได้ปฏิเสธต่อพระองค์ และเราขอปลดเปลื้องหลุดพ้นจากผู้ปฏิเสธต่อพระองค์” และเทิดเกียรติความยุติธรรมให้เป็นการญิฮาดระดับสูงสุด คือ การพูดความจริงต่อหน้าผู้ปกครองที่ข่มเหงรังแก.

อิสลามจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอ และจะเอาสิทธิของผู้ที่แข็งแรงมอบคืนให้แก่พวกเขา และจะต่อสู้กับผู้ที่ร่ำรวยหากเขาได้ปฏิเสธหน้าที่ที่เขาพึงมีต่ออัลลอฮฺ คือการที่เขาต้องบริจาคแก่กลุ่มชนผู้ยากขน ปลุกเร้าต่อบุตรหลานให้ลุกขึ้นต่อสู้ “...ในหนทางของอัลลอฮฺ ทั้ง ๆ ที่บรรดาผู้อ่อนแอไม่ว่าผู้ชายและผู้หญิง และเด็ก ๆ” (อัลนิซาอฺ/75)

นี่เป็นวิถีแห่งอิสลามที่เป็นความเข้าใจของชนยุคที่โลกกำลังตั้งหน้าตั้งตารอคอย เป็นระบอบที่พวกเขาศรัทธา เป็นศาสนาที่พวกเขาเรียกร้องเผยแผ่ ด้วยกับอิสลามที่ทำให้พวกเขามองเห็นเป้าหมาย มองเห็นหนทาง รู้จักตนเอง รู้จักพระเจ้า รู้จักศาสนา รู้จักดุนยา รู้จักมรดกของตน รู้จักยุคสมัย รู้จักมิตร รู้จักศัตรู รู้ว่าใครคือผู้จุดแสงสว่างนำทาง และใครที่จักนำให้หลงทาง และผู้ใดคือผู้ที่เบี่ยงเบนสายเชือกออกจากทางนำอันเที่ยงตรง

ชนแห่งศรัทธา ชาย และ หญิง

เป็นกลุ่มชนผู้น้อมรับอิสลามจากบรรดาชาย และ หญิง จากผู้ศรัทธาชายและหญิง และจากผู้สวามิภักดิ์ชายและหญิง ฉะนั้นผู้หญิงในทัศนะอิสลามคือพี่น้องของผู้ชาย เธอคือส่วนที่จะมาเติมเต็มในเพศชาย และเฉกเช่นเดียวกันเขาก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะมาเสริมสร้างความสมบูรณ์ในส่วนที่เธอขาดหายไป “โดยที่บางส่วนของพวกเจ้านั้นมาจากอีกบางส่วน” (อาละอิมรอน / 195)

ผู้หญิงคือหุ้นส่วนสำคัญของผู้ชาย นับตั้งแต่พระองค์อัลลอฮฺได้ตรัสแก่อาดัม “เจ้าและคู่ครองของเจ้าจงพำนักในสวนสวรรค์นั้นเถิด” (อัลบากอเราะฮฺ / 135) และเธอก็มีบทบัญญัติเดียวกับที่บังคับใช้ผู้ชาย ดั่งดำรัสของพระองค์แก่เขาทั้งสอง อาดัม และ เฮาวาอฺ “และเจ้าทั้งสองอย่าได้เข้าใกล้ต้นไม้ต้นนี้” (อัลบากอเราะฮฺ / 135 ) และเธอก็จะได้รับการตอบแทนต่อการงานที่เธอได้กระทำไว้เสมือนกับผู้ชาย “แท้จริงฉันจะไม่ให้การงานของผู้ทำงานคนหนึ่งคนใดจากหมู่พวกท่านสูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงก็ตาม” (อาละอิมรอน / 195)

และสำหรับผู้หญิงนั้นมีส่วนร่วมอย่างโดดเด่นในการช่วยเหลือปกป้องอิสลาม และช่วยในการเผยแพร่เรียกร้อง ร่วมสถาปนาอิสลามขึ้นบนผืนพิภพ โดยที่อัลลอฮฺทรงส่งทางนำและศาสนาอันเที่ยงตรงมาพร้อมกับศาสนทูตของพระองค์

พวกเธอลืมประวัติศาสตร์จุดยืนของคอดีญะฮฺ บินตูคุวัยลิด ตอนรุ่งอรุณแห่งอิสลามไปแล้วหรือ? ลืมจุดยืนของสุมัยยะฮฺ ภรรยาของชะฮีดคนแรก ที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานเพื่อปกป้องอิสลามจนกระทั่งชีวิตต้องปลิดลง ไปแล้วหรือ ? ลืมจุดยืนของอัสมาอฺ เจ้าของโบว์สองเส้นในวันฮิจเราะฮฺ ลืมจุดยืนของอุมมูอิมาเราะฮฺ และ นาสีบะฮฺ ในสงครามอูหุด ลืมจุดยืนของอุมมูสะลีมในสงครามหุนัยน์ และลืมจุดยืนต่าง ๆ ของบรรดาอุมมุลมุมีนีนในสมัยที่ท่านรอซูลุลลอฮฺยังมีชีวิตอยู่ และหลังจากที่ท่านได้เสียชีวิตไป พวกเธอได้ลืมมันไปหมดแล้วกระนั้นหรือ ?

หญิงผู้ศรัทธา คือมารดาผู้ที่ชุบเลี้ยงให้ลูก ๆ ของเธอแสวงหาความโปรดปรานในหนทางของอัลลอฮฺ เธอคือภรรยา ผู้ที่คอยผลักดันให้สามีของเธอมีความทุ่มเทเสียสละเพื่อศาสนาของพระองค์ ส่วนตัวเธอเอง เธอต้องเป็นมุมีนะฮฺ ใช้เวลาในชีวิตเธอโดยการพยายามทุ่มเทให้หมดไปในหนทางของอัลลอฮฺ นักวิชาการหญิง (อาลิมะฮฺ) เป็นผู้ท่องจำอัลกุรอาน เป็นผู้รายงานหะดีษ ทำความเข้าใจในเรื่องศาสนา เผยแผ่ศาสตร์ต่าง ๆ ด้วยความรู้ที่แท้จริง สนับสนุนส่งเสริมให้ผู้คนกระทำความดี และห้ามปรามต่อต้านผู้คนให้ละทิ้งความชั่ว มีความกล้าที่จะตักเตือนเมื่อเห็นผู้กระทำผิด เธอคือส่วนหนึ่งของอวัยวะที่มีลมหายใจ โดยฝังอยู่ในเรือนร่างของสังคม ดังที่อัลลอฮฺได้บอกถึงลักษณะไว้ ความว่า “และบรรดาผู้ศรัทธาชาย บรรดาผู้ศรัทธาหญิงนั้น บางส่วนของพวกเขาต่างเป็นผู้ช่วยเหลืออีกบางส่วน ซึ่งพวกเขาจะให้ให้ปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม และห้ามปรามในสิ่งที่ชั่วร้าย และพวกเขาจะดำรงไว้ซึ่งการละหมาดและจ่ายซะกาต และภักดีต่ออัลลอฮฺและรอซูลของพระองค์ ชนกลุ่มนี้แหละอัลลอฮฺจะทรงเอ็นดูเมตตาพวกเขา แท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ” (อัตเตาบะฮฺ / 75)

ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย...วันนี้ของพวกเธอจะเป็นดั่งวันวานอันรุ่งโรจน์ของประวัติศาสตร์ สวมบทบาทในการดะวะฮฺอิสลาม ร่วมเคลื่อนไหวในการฟื้นฟูซักฟอกตนเอง เป็นนักเผยแผ่ในกลุ่มเพศเดียวกัน พวกเธอคือครึ่งหนึ่งของสังคม หรืออาจมากกว่าครึ่ง ที่เป็นผู้คอยช่วยเหลือสนับสนุนสามีในการทำงานดะวะฮฺและเป็นผู้ชุบเลี้ยง ปลุกปั้นบรรดาเด็ก ๆ ของเราให้เติบโตอยู่ในครรลองของอิสลามเพื่อพวกเขาจะได้เป็นผู้ตราร่างสร้างความดีงามให้ปรากฏขึ้นบนหน้าแผ่นดินนี้.

คุณลักษณะของชนกลุ่มนี้ที่ปรากฏอยู่ในอัลกุรอานและซุนนะฮฺ

คุณลักษณะของชนกลุ่มนี้จะไม่ถูกปกปิดหรือซ่อนเร้นแก่ผู้ที่อ่านอัลกุรอานและศึกษาอัลหะดีษแต่อย่างใด ผู้ใดที่อ่านคัมภีร์ของอัลลอฮฺ ก็จะพบกับพวกเขาได้ในหลาย ๆ ซูเราะฮฺ หรือ หลาย ๆ อายะฮฺ จะพบพวกเขาในซูเราะฮฺ อัลอะอฺรอฟ ขณะที่อ่านคำดำรัสของพระองค์ ความว่า “และส่วนหนึ่งจากผู้ที่เราบังเกิดขึ้นนั้น ซึ่งพวกเขาแนะนำด้วยความจริง และด้วยความจริงนั้นพวกเขาปฏิบัติโดยเที่ยงธรรม” (อัลอะอฺรอฟ / 181) ดังนั้นสัจธรรม คือ เป้าหมายของพวกเขา สัจธรรม คือ แนวทาง สัจธรรม คือ ที่ที่พวกเขาจะต้องกลับไปสู่ และเป็นสิ่งที่พวกเขาเรียกร้อง โดยมีแสงทองแห่งสัจธรรมเป็นทางนำ ด้วยกับบทบัญญัติแห่งความสัตย์จริง คือ สิ่งที่พวกเขาจะนำมาสถาปนาความยุติธรรมขึ้น.

ในเราะฮฺอัลมาอิดะฮฺ อัลลอฮฺได้แจ้งข่าวดีแก่บรรดาผู้ที่ศรัทธา พร้อมได้เตือนสำทับให้พวกเขาได้ระวังต่อบรรดาผู้ที่อยู่นอกศาสนา เพื่อพระองค์ได้ตระเตรียมพวกเขาไว้เพื่อเผชิญหน้ากับพวกนอกศาสนาในยุคที่โลกใกล้ถึงคราวอวสาน เพื่อให้พวกเขาได้ยืนหยัดหนักแน่นอยู่ในศาสนาของพระองค์ “โอ้บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย ผู้ใดในหมู่ของพวกเจ้าออกจากศาสนาของพวกเขา อัลลอฮฺจะทรงนำมาซึ่งพวกหนึ่งซึ่งอัลลอฮฺทรงรักพวกเขา และพวกเขาก็รักพระองค์ เป็นผู้นอบน้อมถ่อมตนต่อบรรดามุมิน ไว้เกียรติแก่บรรดาผู้ที่ปฏิเสธศรัทธา และเขาจะเสียสละและต่อสู้ในหนทางของอัลลอฮฺ และไม่กลัวของตำหนิของบรรดาผู้ที่ตำหนิ และเขาจะเสียสละและต่อสู้ในหนทางของอัลลอฮฺ และไม่กลัวการตำหนิของบรรดาผู้ที่ตำหนิ ดังกล่าวคือความโปรดปรานของอัลลอฮฺ ซึ่งพระองค์จะทรงประทานมันให้แก่บรรดาผู้ที่พระองค์ และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงกว้างขวาง รอบรู้” (อัลมาอิดะฮฺ / 45) นี่คือคุณลักษณะอันโดดเด่นของพวกเขา พวกเขาจะอยู่ร่วมกับอัลลอฮฺด้วยความรักอันพิสุทธิ์ จะอยู่ร่วมกับบรรดาผู้ที่ศรัทธาด้วยกับความนอบน้อมถ่อมตน และจะอยู่ร่วมกับบรรดาผู้ปฏิเสธด้วยกับความเข้มแข็งและมีเกียรติ จะยืนอยู่บนสัจธรรมด้วยการญิฮาด (ต่อสู้) โดยปราศจากเป้าหมายอื่นใดนอกจากการเสียสละเพื่อหนทางของอัลลอฮฺ และอยู่ร่วมกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกับการบอกกล่าวตักเตือนด้วยความห่วงใย หวังดี โดยไม่เกรงกลัวผู้ใด หากเขาได้ตักเตือนในเรื่องของอัลลอฮฺ.

ในซูเราะฮฺอัตเตาบะฮฺ ได้บอกล่าวถึงกลุ่มชนอีกกลุ่มชนหนึ่ง คือบรรดามุนาฟิก ซึ่งมีลักษณะที่แตกต่างจากพวกเขา “บางส่วนของพวกเขาต่างมาจากอีกบางส่วน ซึ่งพวกเขาใช้ให้กระทำในสิ่งที่ไม่ชอบธรรม และห้ามปรามในสิ่งที่ชอบธรรม และกำมือของพวกเขาไว้” (อัตเตาบะฮฺ / 67) ส่วนลักษณะเด่นของพวกเขา เป็นผู้ที่ทุ่มเทเสียสละในหนทางของอัลลอฮฺ ดังที่พระองค์ได้บอกถึงคุณลักษณะของพวกเขาไว้ “และบรรดาผู้ศรัทธาชาย บรรดาผู้ศรัทธาหญิงนั้น บางส่วนของพวกเขาต่างเป็นผู้ช่วยเหลืออีกบางส่วน ซึ่งพวกเขาจะให้ให้ปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม และห้ามปรามในสิ่งที่ชั่วร้าย และพวกเขาจะดำรงไว้ซึ่งการละหมาดและการจ่ายซะกาต และภักดีต่ออัลลอฮฺและรอซูลของพระองค์ ชนกลุ่มนี้แหละอัลลอฮฺจะทรงเอ็นดูเมตตาพวกเขา แท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงเดชานุภาพผู้ทรงปรีชาญาณ” (อัตเตาบะฮฺ/75)

เราจะพบพานพวกเขาในตอนต้น ๆของซูเราะฮฺอัลบากอเราะฮฺ โดยที่พระองค์ได้ทรงกล่าวถึงคุณลักษณะของกลุ่มชนผู้ศรัทธา ผู้ที่ได้รับทางนำด้วยกับคัมภีร์แห่งพระผู้เป็นเจ้า และในตอนกลางของซูเราะฮฺพระองค์จะบอกกล่าวถึงกลุ่มชนแห่งคุณธรรมอย่างแท้จริงไว้ “ชนเหล่านี้แหละคือผู้พูดจริง และชนเหล่านี้แหละคือผู้ที่มีความยำเกรง” (อัลบากอเราะฮฺ/177) และเช่นกัน ตอนต้นของซูเราะฮฺอัลมุมินูน พระองค์ได้รับรองไว้ว่าพวกเขาจะได้เป็นทายาทแห่งฟิรดาวส์(สวรรค์ชั้นบรมสุข) ในตอนท้ายของซูเราะฮฺอัลฟุรกอนซึ่งเป็นการชี้แจงถึงลักษณะของ “ปวงบ่าวแห่งพระผู้ทรงเมตตา” ในซูเราะฮฺอัรเราะดุ อัลลอฮฺได้บอกถึงลักษณะเด่นของพวกเขาคือเป็นชนผู้ใช้สติปัญญาใคร่ครวญ ในตอนท้ายของซูเราะฮฺอัลหุญุรอต โดยที่พระองค์ได้ลงบัญญัติมาเพื่อโต้ตอบอาหรับชนบทที่เคลือบแคลงสงสัยในเรื่องของการศรัทธา และกล่าวอ้างโดยไม่ปฏิบัติ “แท้จริงบรรดาผู้ศรัทธานั้น คือบรรดาผู้ที่ศรัทธาต่ออัลลอฮฺ และรอซูลของพระองค์ แล้วพวกเขาไม่สงสัยเคลือบแคลงใจ แต่พวกเขาเสียสละต่อสู้ด้วยทรัพย์สมบัติของพวกเขา และชีวิตของพวกเขาไปในหนทางของอัลลอฮฺ ชนเหล่านี้แหละคือผู้ที่สัตย์จริง” (อัลหุญูรอต/15)

และหากใครเปิดอัลกุรอาน แล้วอ่านซูเราะฮฺอัลฟาติหะฮฺ จะปรากฏคุณลักษณะอันโดดเด่นของพวกเขาโดยจะพบความสูงส่งของพวกเขาในหนังสือ “มะดาริญุสสาลิกีนฯ” สู่คำดำรัสแห่งอัลลอฮฺที่ว่า “เฉพาะพระองค์เท่านั้นที่เราภักดี และเฉพาะพระองค์เท่านั้นที่เราขอความช่วยเหลือ” (อัลฟาติหะฮฺ/5) พวกเขาคือชาวเตาฮีตอย่างแท้จริง เป็นกลุ่มชนที่เคารพภักดีต่ออัลลอฮฺแต่เพียงผู้เดียว ขอความช่วยเหลือต่อพระองค์เท่านั้น ไม่เคารพภักดีต่อสิ่งอื่นใด และไม่ขอความช่วยเหลือจากใคร เขามอบหมายความหวัง ความฝันทั้งชีวิตของพวกเขาไว้ ณ พระองค์ และยังพระองค์คือที่ที่เขากลับไป.

สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือ การมุ่งกลับไปหาพระองค์ พวกเขาจะวอนขอต่อพระองค์อัลลอฮฺเท่านั้น เส้นทางของพวกเขาคือเส้นทางอันเที่ยงธรรมแห่งพระผู้สร้าง เป็นเส้นทางซึ่งพระองค์ทรงคัดสรรเป้นของกำนัลให้แก่บรรดานบี ผู้สัตย์จริง ผู้ที่เสียสละในหนทางของอัลลอฮฺ และบรรดาคนดีทั้งหลาย ห่างไกลออกจากหนทางของผู้ที่ถูกกริ้ว และหนทางของผู้ที่หลงผิด – ผู้ที่ถูกกริ้วคือ ยิว และผู้ที่หลงผิด คือ คริสเตียน เส้นทางของพวกเขาคือเส้นทางที่เลอเลิศกว่าเส้นทางของทั้งสองกลุ่มนี้อย่างเปรียบมิได้.

ผู้ใดได้ศึกษาหาความรู้ ค้นคว้าซุนนะฮฺ และอ่านหะดีษอัชชารีฟ จะพบพวกเขาด้วยกับดวงตาแห่งหัวใจ มองเห็นอย่างชัดเจน ไร้ความมืดมน รู้จักพวกเขาอย่างละเอียดยิ่ง เสมือนท่านบีเห็นพวกเขาอยู่เบื้องหลังความเร้นลับ และท่านได้พูดถึงพวกเขาและวางพวกเขาไว้เบื้องหลังเพื่อเป็นตัวอย่าง และได้แจ้งข่าวดีแก่พวกเขาไว้อย่างชัดเจน พวกเขาเป็นกลุ่มชนที่ได้รับความสำเร็จ ซึ่งอยู่ท่ามกลางความล่มสลายของ 72 จำพวก และไม่คล้อยตามอารมณ์ใฝ่ต่ำเหมือนสุนัขที่เดินตามก้นของเจ้าของ และพวกเขาจะไม่หันเหออกจากศาสนา เหมือนที่ลูกศรหลุดออกจากรังธนู แต่ทว่าพวกเขายึดมั่นเหมือนกับท่านรอซูลุลลอฮฺและบรรดาสาวกของท่าน.

จะพบได้ว่ากลุ่มของพวกเขาเป็น “กลุ่มชนผู้ที่มีความยุติธรรม” พวกเขาเป็นบรรดาผู้ที่แบกรับมรดกแห่งท่านนบี เป็นนักเผยแผ่ที่ตะโกนเสียงเรียกร้อง พวกเขาเป็นผู้ที่รักษาอามานะฮฺไม่ใช่เป็นเหมือนบรรดา “ผู้ที่ได้รับคัมภีร์เตารอต และพวกเขามิได้ปฏิบัติตามที่พวกเขาได้รับมอบประดุจดั่งลาที่แบกหนังสือจำนวนหนึ่ง(ไว้บนหลังของมัน)” (อัลญุมุอะฮฺ/5) และไม่เป็นเหมือนที่พระองค์ทรงประทานโองการต่าง ๆ ให้แก่พวกเขาแล้วพวกเขาได้ถอนตัวออกจากโองการเหล่านั้น ดังอายะฮฺที่ 175 ซูเราะฮฺอัลอะอฺรอฟ พวกเขายังคงดำรงอยู่บนกระแสธารของมรดกดั้งเดิมอันบริสุทธิ์อย่างมีดุลยภาพ และครอบคลุม และพวกเขาจะปฏิเสธการบิดเบือนอย่างเลยเถิด การดัดแปลงที่เป็นโมฆะ และการตีความของพวกงมงาย.

จะพบได้ในกลุ่มของพวกเขานั้นเป็นพี่น้องของท่านรอซูลุลลอฮฺในโลกของอาคิเราะฮฺ ซึ่งศอฮาบะฮฺของพวกเขาในยุคแรกกำลังถามถึงตั้งหน้าตั้งตารอพวกเขาอยู่ มีความหวังที่จะเห็นพวกเขาตั้งแต่พวกเขายังไม่อุบัติขึ้น ดังหะดีษ ท่านรอซูลได้
กล่าวว่า “ฉันรักที่จะเห็นพี่น้องของฉัน...” บรรดาศอฮาบะฮฺกล่าวว่า “แล้วพวกเราไม่ใช่พี่น้องของท่าหรือ โอ้ท่านรอซูลุลลอฮฺ ?” ท่านรอซูลตอบว่า “พวกท่านคือสาวกของฉัน ส่วนพี่น้องของฉันคือ กลุ่มชนที่มาหลังจากนี้”

จะพบได้ว่า กลุ่มของพวกเขาเป็น “คนแปลกหน้า” คือบรรดาผู้ที่รักที่จะทุ่มเทลงบนวิถีของบรรดานบี และเป็นผู้ที่มาแก้ไขความเสื่อมเสียที่ก่อตัวอยู่บนผืนพิภพ ดังนั้น “ฏูบา” จะเป็นรางวัลสำหรับพวกเขา จะพบได้ว่ากลุ่มชนของพวกเขาเป็น “กลุ่มผู้มีอีมานศรัทธาอย่างน่าฉงนใจ” เป็นบรรดาผู้ที่ศรัทธามั่นต่อรอซูลของพระองค์ ทั้ง ๆ ที่พวกเขาไม่เคยเห็นท่าน ศรัทธามั่นต่อคัมภีร์อัลกุรอานและปฏิบัติตามโดยนอบน้อม จะพบได้ว่ากลุ่มชนของพวกเขาเป็น “ผู้ยึดมั่นเคร่งครัดต่อศาสนาของพวกเขา” ในค่ำคืนแห่งความโหดร้าย (ฟิตนะฮฺ) – ยืนหยัดอย่างไม่สะทกสะท้านท่ามกลางกลุ่มชนผู้หลงผิด ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นดั่ง “ผู้ที่กำเถ้าถ่านไว้ในมือ” เป็นผู้นำครรลองอิสลามมาปฏิบัติในคืนวันที่ต้องใช้ความอดทนอย่างสูง แม้นจะมีผู้มาขวางกั้นหรือมายุแหย่ แต่มิได้เป็นอุปสรรคแก่พวกเขาแต่ประการใด เพราะการยืนหยัดของพวกเขามีภาคผลบุญเท่ากับการยืนหยัดของ 50 ศอฮาบะฮฺ จะพบว่ากลุ่มของพวกเขา เป็น “กลุ่มชนที่ดำรงไว้ซึ่งสัจธรรม” ยืนหยัดอยู่ท่ามกลางความหลงผิด เป็นผู้เรียกร้องกลุ่มชนที่หลงผิดสู่การปฏิบัติตามครรลองอิสลาม เดินสายกลางระหว่างความเลยเถิดกับความหย่อนยาน เป็นผู้เดินตามเส้นทางอันเที่ยงธรรม รอดพ้นจากกลุ่มที่ถูกกริ้วและพวกที่หลงผิด จะพบได้ว่ากลุ่มของพวกเขาเป็น “กลุ่มชนที่ได้รับชัยชนะ” ซึ่งจะช่วยกันปลดปล่อยปาเลสไตน์ด้วยกับน้ำมือของพวกเขา โดยการส่งมอบความปราชัยให้แก่ยะฮูดีย์ และจัดระเบียบให้กับพี่น้องมุสลิมทั้งผองได้อยู่ในแถวเดียวกัน จนกระทั่งต้นไม้ ก้อนกิน จะคอยช่วยเหลือพวกเขา โดยมิต้องใช้คำพูด หรืออาจจะพูดขึ้นด้วยลิ้น โดยกล่าวว่า “โอ้มุสลิม...โอ้บ่าวของอัลลอฮฺ นี่ยะฮูดีย์ซ่อนอยู่ข้างหลังฉัน มาเถิด...จงมาฆ่าพวกเขาเสีย” (หะดีษบุคอรี – มุสลิม”

บทส่งท้าย - ชนในยุคแห่งชัยชนะ

โอ้ชนในยุคแห่งชัยชนะ

พวกท่านคือกลุ่มชนที่โลกกำลังรอคอยคือกลุ่มชนที่เรากำลังตั้งตารอคอยและเพรียกหา และประชาชาติทั้งหลายก็กำลังรอคอยอยู่พร้อมกับเรา จากจากาตาร์ถึงริบาฏในโมร็อคโค ซึ่งเราได้ทุ่มเททุกความพยายามเพื่อจะสถาปนาชนกลุ่มนี้มา และเราพยายามที่จะเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์ในหัวใจของเราเพื่อพวกเขา พวกเขาได้ทุ่มเททุกขุมกำลังทั้งภายนอกและภายในเพื่อต่อสู้กับศัตรูอิสลามที่ต้องการกำจัดพวกเขาให้แท้งก่อนกำหนด สกัดกั้นฝังหรือแม้แต่ทั้งเป็นก่อนอุบัติขึ้น หากเหนื่อยล้าจากเรื่องราวเหล่านั้น ศัตรูอิสลามก็ได้พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะทำให้ชนกลุ่มนี้หลงประเด็นจากเป้าหมายที่สูงส่งเพื่อเบือนสู่เป้าหมายอันหลอกลวง ให้จมปลักอยู่กับเรื่องเล็ก ๆ จนกระทั่งลืมเรื่องใหญ่ ให้พวกเขาก้าวเดินอย่างช้า ๆ โดยเอากำแพงของความน่าหวาดกลัวมาขวางกั้นทางเดิน ยุแหย่ให้ทะเลาะเบาะแว้งกันเองแทนที่จะได้สู้รบปรบมือกับพวกมัน เวลาทั้งหลายหมดไปกับการโต้เถียงขัดแย้งแลปัจจัยรายล้อมอื่น ๆ ที่เป็นสาเหตุของความเดือดร้อนโกลาหล (ฟิตนะฮฺ) และกลอุบายล่อลองต่าง ๆ ที่งัดแงะอกมาเพื่อให้พวกเขาหลงลืมต่อแผนการต่าง ๆ ที่ได้วางไว้

ชนกลุ่มนี้กับการสร้างพวกเขาสิ่งจำเป็นประการแรกคือ การเคลื่อนไหวเพื่ออิสลามในยุคปัจจุบัน เหมือนที่มีความจำเป็นต่อนักเผยแพร่ บรรดานักคิด นักวิชาการ และบรรดาผู้อบรมสั่งสอน(มูร็อบบีย์) จะต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการเตรียมการเป็นอย่างดี และการตัรบียะฮฺที่ครอบคลุมทางด้านจิตวิญญาณและเรือนร่าง สติปัญญา จรรยามารยาท สังคม และการเมือง เริ่มกระทำจากการปกป้องตนเองเป็นประการแรกเพื่อไม่ให้ก่อเกิดการกัดกินของสนิมภายใน ต่อจากนั้นปกป้องเล่ห์อุบายของศัตรูและความโฉดเขลาของเพื่อนพ้อง

พวกเขาเป็นกลุ่มที่พระองค์อัลลอฮฺทรงปกปักษ์รักษาไว้เพื่อที่จะแบกจิตวิญญาณ อุดมการณ์ของท่านอบูบักรในการยืนหยัดเพื่อเผชิญหน้ากับมุรตัด ดั่งที่พระองค์ได้บอกถึงคุณลักษณะของพวกเขาไว้ “บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย ผู้ใดในหมู่พวกเจ้ากลับออกจากศาสนาของพวกเขาไป อัลลอฮฺก็จะทรงนำมาซึ่งพวกหนึ่งที่พระองค์ทรงรักพวกเขา และพวกเขาก็รักพระองค์ เป็นผู้นอบน้อมถ่อมตนต่อมุมิน ไว้เกียรติแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา พวกเขาจะเสียสละและต่อสู้ในหนทางของอัลลอฮฺ และไม่กลัวการตำหนิของบรรดาผู้ตำหนิ นั่นคือความโปรดปรานของอัลลอฮฺ ซึ่งพระองค์ทรงประทานมันแก่บรรดาผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงกว้างขวาง ผู้ทรงรอบรู้”( อัลมาอิดะฮฺ / 54)

ชนกลุ่มที่โลกกำลังรอคอย คือ “ชนในยุคแห่งชัยชนะ” เป็นผู้ที่จะมาปลดปล่อยปาเลสไตน์ อัฟกานิสถาน เอริธีเรีย ฟิลิปปินส์ บุคอรอและสมัรค็อนดฺ ด้วยน้ำมือของพวกเขา และร่วมขจัดความสกปรกโสมม จากสิ่งที่ถูกกราบไหว้อื่นจากอัลลอฮฺ ขจัดความชั่วสามานย์ให้หมดไปจากแผ่นดิน กลุ่มชนผู้เชิดชูร่มธงแห่งอัลลอฮฺให้สะบัด ปลิวไสวอยู่บนหน้าผืนพิภพของพระองค์ เอาศาสนาของพระผู้สร้างนำทางดุนยาที่ถูกสร้าง จุดประกายรัศมีจากฟากฟ้านำมาสอดส่องความมืดมนบนหน้าแผ่นดิน

กลุ่มชนผู้ที่สมควรอย่างยิ่งที่จะได้รับการช่วยเหลือจากอัลลอฮฺ ดำเนินชีวิตภายใต้อ้อมกอดของบรรดามลาอีกะฮฺ ทุกสรรพสิ่งที่มีอยู่บนผืนโลกจะหยิบยื่นความช่วยเหลือให้แก่พวกเขา เพื่อให้พวกเขาได้รับชัยชนะแม้กระทั่งก้อนหินและต้นไม้จะพูดกับเขาว่า “โอ้อับดุลลอฮฺ โอ้มุสลิม นี่ศัตรูของท่านหลบอยู่ข้างหลังฉัน มาเถิดมาสังหารพวกเขาเสีย”

และคำเรียกร้องเชิญชวนในวันนี้ฝากถึงคนหนุ่มสาวแห่งอิสลาม ขอให้พวกเขาก้าวผ่านยุคของความอ่อนแอ ความไร้ซึ่งสารัตถะของชีวิต ก้าวกระโดดสู่ยุคของความเข้มแข็ง ยุคแห่งความสร้างสรรค์ พวกเขาจะต้องเข้าร่วมในการขับเคลื่อนร่วมกับกลุ่มชนแห่งพระผู้เป็นเจ้าที่โลกทั้งใบกำลังเฝ้ารออยู่ การปรากฎขึ้นของพวกเขาจะนำมาซึ่งความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่ของอัลลอฮฺในทุกประชาชาติแห่งอิสลาม จะประจักการทุ่มเทพยายามของคนดี คนที่ซื่อสัตย์จะไม่ขาดหล่นสูญหายแต่ประการใด “และใช่ว่าอัลลอฮฺนั้นจะทำให้การศรัทธาของพวกเจ้าสูญหายไปก็หาไม่ แท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงกรุณาปราณีผู้ทรงเมตตาแก่มวลมนุษย์เสมอ” (อัลบากอเราะฮฺ / 143)

ส่วนผู้ที่พึงพอใจที่จะเลือกนิ่งเฉยพร้อมกับบรรดาผู้ที่มีความเฉยเมย พร้อมกับบรรดาผู้ที่หลงลืม หรือใช้ชีวิตร่วมกับบรรดาผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืน ดังนั้นสมควเขาจะตกเป็นผู้ขาดทุน โดยมอบพละกำลังทั้งหมดให้กับชัยฏอนมารร้าย และเขาผู้นั้นก็สมควรยิ่งที่จะได้รับความกริ้วโกรธจากอัลลอฮฺ และสร้างความปีติยินดีให้กับศัตรูผู้โอหัง และจะทำให้การค้าของพวกเขาขาดทุนอย่างมหาศาล ทั้งดุนยาและอาคิเราะฮฺ

“จงร่ำร้องให้แก่ตัวเองเถิด สำหรับผู้ที่ใช้ชีวิตของเขาสูญหายไปโดยเปล่าประโยชน์ เขาจะไม่ได้รับส่วนแบ่งหรือการแบ่งปันแต่ประการใด”